Po Konkursie Chopinowskim

23 października. W tonacji As-dur pod palcami Bruce’a Liu zakończył się ostatni koncert laureatów XVIII Konkursu Chopinowskiego.

Poziom gry okazał się tak wysoki, że Jury znalazło się w prawdziwym kłopocie, mimo woli pomijając kilku doskonałych muzyków. Ogrom umiejętności pianistycznej, jaką osiągają w naszych czasach młodzi pianiści […] nasuwa refleksję – co będzie dalej? Technicznie młodzież bije najlepszych pianistów starego pokolenia – ale co się stanie z tą hiperprodukcją artystyczną? – tak pisał Jarosław Iwaszkiewicz po I Konkursie – w 1927 roku (cytat za „Wielką grą” Jerzego Waldorffa).

Minęło prawie stulecie. I co będzie dalej? – zastanawia się Jan Hartman („Przemysł kulturalny i genialne dzieci”).

Pianiści i pianistki, jak gdyby nigdy nic, grają coraz lepiej. Nie są przy tym armią klonów bez zainteresowań poza klawiaturą. Liu pływa, Sorita dyryguje, Gevorgyan komponuje, Sawada studiuje medycynę, Sumino skończył informatykę, Hyuk Lee zapytany, jakie hobby zaniedbał na czas przygotowań do konkursu, odpowiedział, że turnieje szachowe i grę na skrzypcach…  Tytani pracy! – ale nie maszyny do grania.

Z wywiadów przebija też, że dobrze radzą sobie z ryzykiem przetrenowania czy wypalenia. Może w coraz lepiej przemyślanym treningu kryje się część sekretu coraz doskonalszej gry?

Jury nie miało więc łatwego zadania  – już po I etapie tak mówił Janusz Olejniczak: Rozmowa z jurorem Januszem Olejniczakiem (Filharmonia Narodowa).

Wyniki ogłoszono z ponad dwugodzinnym opóźnieniem, w nocy 20/21 października. W oczekiwaniu – finaliści zebrani w studiu konkursowym byli męczeni kolejnymi pytaniami, a wreszcie poproszeni o opowiadanie anegdot (koło pierwszej w nocy, tuż po finale i przed werdyktem jury!). Wypuśćcie ich! Dajcie im odpocząć! Azja się budzi! – kiedy wynik?! – takie i mocniejsze słowa spływały na pasku komentarzy. Opisywana przez Waldorffa konkursowa gorączka, z nieodłączną troską o pianistów, ogarniała świat.

Wyniki:

I nagroda – Bruce (Xiaoyu) Liu

II nagroda ex aequo – Alexander Gadjiev / Kyohei Sorita

III nagroda – Martín García García

IV nagroda ex aequo – Aimi Kobayashi / Jakub Kuszlik

V nagroda – Leonora Armellini

VI nagroda – JJ Jun Li Bui

Nagroda za najlepsze wykonanie mazurków – Jakub Kuszlik

Nagroda za najlepsze wykonanie sonaty – Alexander Gadjiev

Nagroda za najlepsze wykonanie koncertu – Martín García García

Mój komentarz tu na nic – nie potrafiłabym uszeregować tak wielkich indywidualności. Bruce Liu jest istotnie olśniewający, ucieleśnienie słowa brillant. Gdybym miała zmienić jedną rzecz, przesunęłabym wyżej Aimi Kobayashi, co najmniej ex aequo z Garcíą Garcíą.

Przyjemność bycia fortepianem zwycięzcy miał tym razem Fazioli – najrzadziej wybierany z dostępnych pięciu. O specyfice tych instrumentów opowiada Gadjiev w treściwym wywiadzie Inside the 2021 Chopin Competition with Alexander Gadjiev (tonebase Piano) – bardzo polecam!

Zaciekawiły mnie też starsze rozmowy: z Bruce’em Liu i z Leonorą Armellini.

Liu opowiada o swojej niestereotypowej drodze do mistrzostwa, o wielokulturowości i o sporcie: Liu Xiaoyu, pianiste canadien d’origine chinoise (CGTN Français).

Armellini przypomniała między innymi o czymś bardzo ważnym również dla amatorów – trzeba usilnie pracować nad tym, by słyszeć to, co się naprawdę wydobywa z fortepianu, a nie swoje wyobrażenie: Intervista Leonora Armellini (Pianosolo – Il primo portale sul pianoforte).

Na koniec Martín García García – o tym, że muzyka Chopina to nie tylko melancholia, i dlaczego warto słuchać Koncertu f-moll! – Martín García García (PTNA)

To był wspaniały Konkurs Chopinowski!!!

O Konkursie pisałam wcześniej tutaj oraz tutaj.