Pianiste, francuski dwumiesięcznik pianistyczny, zamieścił w styczniowym (nr 132, janvier-février 2022) numerze obszerny, czterostronicowy reportaż z finału XVIII Konkursu Chopinowskiego. Krótkie omówienie reportażu na naszym blogu.
W tekście pianistka i muzykolożka Melissa Khong relacjonuje każdy dzień finałowych zmagań — wykonań koncertów. Autorka zwróciła uwagę na grę Kyohei Sority (połączenie młodzieńczości i głębokiego liryzmu), Evy Gevorgyan, podkreślając integralność i elokwencję gry tej przedstawicielki szkoły rosyjskiej, Alexandra Gadjieva, komplementując bogactwo i złożoność jego interpretacji czasem jednak zwodzącą orkiestrę w zakłócających linię melodyczną rubatach.
Krytyczka szczególnie wysoko oceniła Koncert f-moll op. 21 zagrany przez Martína Garcíę Garcíę, który podbił publiczność i jurorów grą bogatą w emocje, instynktowną i żarliwą a jednocześnie zniuansowaną, efemeryczną i przepełnioną radością. Nic dziwnego, że Hiszpan zdobył nagrodę za najlepsze wykonanie koncertu.
Z kolei nie przypadła jej do gustu interpretacja Aimi Kobayashi jako zbyt zdystansowana i chłodna. Grę Leonory Armellini pochwaliła jedynie za wielką muzykalność i intymne brzmienie. Doceniła za to elegancję i wprawę gry Jakuba Kuszlika oraz naturalną śpiewność i wyrafinowaną interpretację zawartą w delikatnym świecie dźwiękowym przedstawionym przez Kamila Pacholca.
Melissa Khong sporo miejsca poświęciła ocenie gry zwycięzcy, Bruce’a Xiaoyu Liu. Chwaliła jasność, dojrzałość i stonowanie jego interpretacji, oraz polifoniczność i niezwykłą subtelność gry pierwszego laureata.
W relacji autorka zwraca uwagę na liczne związki pomiędzy uczestnikami a członkami jury: nauczyciele pięciorga finalistów, z których czworo uzyskało nagrody, zasiadali w loży jurorów, pisze korespondentka. Tym niemniej magazyn Pianiste uznaje warszawski Konkurs Chopinowski za najbardziej prestiżowy konkurs pianistyczny na świecie.
Całość relacji Melissy Khong tutaj.
Na blogu przedstawiliśmy nasze podsumowania XVIII Konkursu tutaj i tutaj.